می‌توانیم بحث کنیم که آیا این تغییر به اندازه کافی سریع است یا نه و بسیاری از ما دیدگاه‌هایی درباره چگونگی وقوع این گذار و محدودیت‌های آن داریم، اما همه ما مطمئن هستیم که جهان و ما باید تغییر کنیم!
همزمان که از منابع سوخت سنتی به سمت منابع سوختی سبزتر حرکت می‌کنیم، چشم‌اندازهای هیجان‌انگیز و چالش‌های متعددی پیش روی ماست که باید بر آن‌ها غلبه شود. کافی است یکی از مستندهای آتن‌بورو را تماشا کنید تا بفهمید که در چه نقطه حیاتی‌ای قرار داریم اگر بخواهیم جهان را به موقع نجات دهیم، و رویدادهایی مانند اجلاس اخیر COP26 در گلاسگو اهمیت و فوریت این مسئله را نشان می‌دهند. با توجه به این واقعیت، گذار اکنون در هر جلسه هیئت مدیره به اولویت تبدیل شده است. نسل جوان نسبت به این گذار پرشور است و سهامداران خواستار تغییر در استراتژی‌های کسب‌وکار هستند.
نقش شرکت‌ها
برای شرکت‌ها، موارد زیادی برای بررسی هنگام تدوین برنامه «Agenda 2030» و استراتژی‌های آینده وجود دارد. مشتریان آن‌ها در آینده به چه چیزی نیاز خواهند داشت؟ چگونه می‌توانند به خدمات‌رسانی به مشتریان ادامه دهند اگر نیازهایشان با دنیای «قابل قبول» جدید سازگار نباشد؟ تأمین مالی چگونه تغییر خواهد کرد و چه هزینه‌ای خواهد داشت؟ بازار من چگونه خواهد بود؟ و مهم‌تر از همه، چگونه با این تحول همراه شوم؟ شرکت‌ها به دنبال دستیابی به استانداردهای اخلاقی بالا در زمینه پایداری، ردیابی و حاکمیت اجتماعی در سراسر فعالیت‌های خود هستند. با تغییر، فرصت ایجاد می‌شود و برای کسانی که تغییر را پذیرفته و در پیشتازی آن باقی می‌مانند، پتانسیل واقعی وجود دارد.
حرکت به سمت سوخت‌های فسیلی نیازمند توسعه فناوری‌های گذار جدید برای تحول صنعت، گرم کردن خانه‌ها و تأمین انرژی خودروها است. مشکل انرژی‌های تجدیدپذیر، نوسان آن‌ها است؛ نمی‌توانیم زمان تابش خورشید یا وزش باد را انتخاب کنیم! راه‌حل، ذخیره‌سازی است که عمدتاً توسط تعداد زیادی باتری بزرگ انجام می‌شود تا توزیع انرژی را تنظیم کند. پیش‌بینی می‌شود بازار باتری تا سال ۲۰۲۵ حدود ۱۰۰ میلیارد دلار ارزش داشته باشد. با این حال، اگر به شکل درست تبدیل نشویم، حرکت به سمت سوخت‌های پاک می‌تواند آسیب‌های غیرمترقبه‌ای به محیط زیست و انسان‌ها وارد کند. کبالت، یکی از اجزای کلیدی فناوری باتری، به دلیل شرایط استثماری استخراج توسط بزرگسالان و کودکان شناخته شده است. گزارش‌های زیادی حاکی از کار اجباری، کار کودکان، بدهی و تجاوز جنسی مرتبط با استخراج کبالت، به ویژه در جمهوری دموکراتیک کنگو، وجود دارد. عفو بین‌الملل نیز نقض حقوق بشر جوامع بومی نزدیک به معادن لیتیم (یکی دیگر از اجزای باتری) را مستندسازی کرده است؛ این جوامع اطلاعات کافی درباره آسیب‌های احتمالی فعالیت‌های معدنی به منابع آب خود دریافت نمی‌کنند.
افزایش الزامات دقت لازم (Due Diligence)
بنابراین، دقت لازم در زنجیره تأمین توسط شرکت‌ها هنگام تأمین این فلزات فناوری جدید کلیدی است. ناظران نقش خود را در اعمال استانداردهای بالای دقت لازم ایفا می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران آن‌ها، نهادهایی را که از آن‌ها تأمین می‌کنند، به دقت بررسی می‌کنند و در این زمینه حرکت‌های زیادی صورت گرفته است. در اروپا، دستورالعمل گزارش‌دهی غیرمالی (NFRD) که شرکت‌های بزرگ با بیش از ۵۰۰ کارمند را ملزم به افشای مسائل محیط زیستی، اجتماعی و کارکنان می‌کند، جای خود را به دستورالعمل گزارش‌دهی پایداری شرکت‌ها (CSRD) می‌دهد که تعهدات را به نهادهای بیشتری گسترش می‌دهد، الزامات گزارش‌دهی دقیق‌تر ارائه می‌کند و نیازمند حسابرسی اطلاعات گزارش‌شده است. در سوئیس، پس از یک رأی‌گیری ناموفق درباره ابتکار «کسب‌وکار مسئولانه»، پیشنهاد غیرمستقیم (Counter-Proposal) در ماه‌های آینده به‌طور خودکار اجرا خواهد شد. قوانین کیفری و تعهدات سوئیس، گزارش‌دهی غیرمالی گسترده‌ای بر شرکت‌های بزرگ و مؤسسات مالی تحمیل خواهند کرد، به‌ویژه در زمینه مسائل محیط زیستی، اجتماعی و اشتغال، احترام به حقوق بشر و مبارزه با فساد. علاوه بر این، الزامات دقت لازم بر شرکت‌ها تحمیل خواهد شد. برای برخی شرکت‌ها، این نوع دقت لازم تا حدی وجود دارد و برای دیگران ممکن است نیاز به فرآیندهای جدید باشد. برای بهبود این نقض حقوق بشر، ضروری است که ما به‌عنوان ذینفعان با هم کار کنیم. دولت‌ها، NGOها، سرمایه‌گذاران و بخش خصوصی زمانی که همکاری می‌کنند، بسیار مؤثرتر خواهند بود. هرچه بتوانیم استانداردهای اخلاقی بالا را برای موفقیت شرکت ضروری کنیم و فرصت‌ها را برای شرکت‌های کم‌اخلاق محدود کنیم، این وضعیت سریع‌تر بهبود خواهد یافت.
بورس فلزات لندن (LME) در این زمینه پیشتاز بوده و با الزامات تأمین مسئولانه خود، گام جسورانه‌ای به جلو برداشته است، که ما آن را به‌عنوان گامی قوی در جهت بهبود شرایط برای بسیاری از معدن‌کاران می‌دانیم.
یک گذار متعادل
در این دوران نوآوری و توسعه، باید زمان بگذاریم تا واقعاً درباره پیامدهای گذار به دنیای سبز فکر کنیم و اطمینان حاصل کنیم که پیشرفت ما نه‌تنها به بهبود اقلیم کمک می‌کند، بلکه مسائل اجتماعی نیز مورد توجه قرار می‌گیرند. باید مراقب باشیم که نقض حقوق بشر در برخی صنایع تشدید نشود، زیرا تغییرات اقلیمی و حقوق بشر باید همراه هم پیش روند. فناوری و شفافیت می‌توانند در مبارزه با این نقض حقوق بشر کمک کنند. واضح است که گذار انرژی ضروری وابسته به «فلزات گذار» است و بنابراین نیاز به تأمین آن‌ها واقعیت دارد. شرکت‌ها به همراه سایر سهامداران باید برای حل این مسائل با تأمین‌کنندگان و شرکای خود همکاری کنند.
منبع: https://www.lme.com/en/Education/Online-resources/LME-Digest/A-Responsible-Transition-Victoria-Attwood-Scott-Mecuria
نتیجه گیری و کلام آخر
جهان در مسیر گذار به آینده‌ای سبزتر قرار دارد، اما این گذار تنها در صورتی موفق خواهد بود که میان پیشرفت فناورانه، پایداری محیط‌زیستی و مسئولیت اجتماعی توازن برقرار شود. حرکت به‌سوی انرژی‌های پاک، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است، اما نباید به بهای نقض حقوق بشر یا آسیب به جوامع محلی تمام شود. در واقع، «توسعه پایدار» زمانی معنا می‌یابد که منافع محیط زیست، اقتصاد و انسان همزمان مورد توجه قرار گیرند.
نقش شرکت‌ها در این میان حیاتی است؛ آن‌ها باید با پذیرش اصول دقت لازم (Due Diligence) و شفافیت در زنجیره تأمین، از تأمین مواد اولیه به شیوه‌ای اخلاقی و مسئولانه اطمینان حاصل کنند. اجرای دستورالعمل‌هایی مانند CSRD در اروپا و قوانین جدید در کشورهای دیگر، نشان می‌دهد که آینده کسب‌وکار تنها با رعایت معیارهای اخلاقی و زیست‌محیطی تضمین می‌شود.
در نهایت، این گذار صرفاً یک تغییر فناورانه نیست، بلکه تحولی فرهنگی و اخلاقی است. همکاری دولت‌ها، شرکت‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد و مصرف‌کنندگان می‌تواند تضمین کند که این تحول، عادلانه، متوازن و انسانی باشد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به دنیایی امیدوار باشیم که هم سبزتر است و هم منصفانه‌تر — دنیایی که در آن پیشرفت، به معنای واقعی کلمه، به نفع همه خواهد بود.
ثبت ديدگاه